Democratisch leiderschap

Mijn zoektocht naar antwoorden begint met een korte toelichting op de vraag zelf. Over het publieke karakter van onderwijs valt van alles te zeggen. Hier houd ik het erop dat het publieke karakter - in ieder geval óók - schuilt in het voor- en naleven van waarden en praktijken die nodig zijn om een democratische rechtsstaat adequaat te doen functioneren. 

Als het publieke karakter van onderwijs zich manifesteert in waarden en praktijken die het functioneren van een democratische rechtsstaat ondersteunen, dan betekent dat ook iets voor goed onderwijsbestuur. Welke rol kan - of moet - onderwijsbestuur vervullen in een democratische rechtsstaat? Het gaat me hier niet over sturen op de inhoud van curricula of hoe leraren (toekomstige) burgers inwijden in democratische praktijken, maar om de manier waarop onderwijsbestuurders zélf in hun bestuurlijke handelen het goede voorbeeld geven van democratische praktijken. Dat is des te relevanter nu het dominante beeld van onderwijsbesturen in media, politiek en beleid is dat ze veel macht hebben, zich nauwelijks verantwoorden en hun goddelijke gang kunnen gaan dankzij zwak ontwikkelde tegenkrachten van leraren, ouders én intern toezicht.

Waslander, S. (2023). Goed bestuurlijk handelen en het publieke karakter van onderwijs. In: Zee, Th. van der (red.) Leidende principes van goed besturen. Verus.