Huisvestingsbeleid en nieuwe scholen

Inleiding

Bij de woorden onderwijs en huisvesting gaan de gedachten tegenwoordig al snel naar nieuwe, dure gebouwen die – al dan niet gefinancierd met complexe financiële constructies – als een loden last op het onderwijs drukken. Het bracht onderwijsbesturen tot de rand van het faillissement. In onderzoek gaat het bij de combinatie van onderwijs en huisvesting meestal over kwaliteiten van onderwijsgebouwen – architectuur, duurzaamheid, functionaliteit en luchtkwaliteit – en de mogelijke invloed daarvan op het functioneren van schoolorganisaties en onderwijsopbrengsten van leerlingen. Daarover gaat het hier allemaal niet. Het gaat wel om het merkwaardige fenomeen dat het meest zichtbare deel van het onderwijs – schoolgebouwen en waar die precies staan in dorpen, wijken en steden – al jarenlang precies in de blinde vlek valt van veel sociologisch, bestuurskundig en beleidsonderzoek over het onderwijs. Deze bijdrage betoogt dat er alle reden is om iets aan die blinde vlek te doen. Aan de hand van beleidsvoornemens om het stichten van nieuwe scholen in het primair en voortgezet onderwijs te stimuleren, illustreert deze bijdrage dat het ook in Nederland de hoogste tijd is een geografisch perspectief op onderwijs te ontwikkelen.